Het wetsvoorstel Wet continuïteit ondernemingen I maakt onderdeel uit van het overkoepelende Wetgevingsprogramma Herijking Faillissementsrecht waarin wijzigingen van het faillissementsrecht worden voorbereid.

Het is pandhouders op grond van artikel 3:246 lid 1 Burgerlijk Wetboek (BW) toegestaan om een pandrecht op vorderingen uit te winnen door middel van het opeisen van de vordering. Deze bevoegdheid omvat tevens het recht om zekerheidsrechten uit te winnen die aan de verpande vordering zijn verbonden. Dit is bevestigd in een arrest van de Hoge Raad van 18 december 2015 (ABN AMRO / Marell).

Feiten

Pursuant to Article 3:246 paragraph 1 of the Dutch Civil Code (DCC) pledgees have the power to enforce their right of pledge on receivables by claiming (direct) payment of the receivable. This power also includes the right to enforce rights of pledge that in their turn have been granted as security for the repayment of the pledged receivable. The Supreme Court confirmed this in its judgement of 18 December 2015 (ABN AMRO / Marell).

On 3 June 2016, the Supreme Court ruled that a valid right of pledge can be established on goods that are delivered subject to retention of title (of ownership). If the buyer is declared bankrupt, the conditional ownership can become an unconditional ownership if the condition precedent is fulfilled (mostly full payment of the purchase price). Next to the buyer, the pledgee can also fulfil this condition. As a consequence, these goods are not part of the bankrupt estate, so that the pledgee can take recourse against these goods.

The facts

Op 3 juni 2016 heeft de Hoge Raad geoordeeld dat er een geldig pandrecht kan worden gevestigd op zaken die onder eigendomsvoorbehoud zijn geleverd aan de koper. Indien de koper failliet wordt verklaard, kan het voorwaardelijke eigendomsrecht uitgroeien tot een onvoorwaardelijk eigendomsrecht door vervulling van de voorwaarde jegens de verkoper (veelal volledige betaling van de koopsom). Ook de pandhouder kan deze voorwaarde vervullen. Het gevolg hiervan is dat genoemde zaken niet in de faillissementsboedel vallen, maar dat de pandhouder hier verhaal op kan nemen.

Op 1 juli 2016 is de Wet civielrechtelijk bestuursverbod in werking getreden. Deze wet is samen met de Wet herziening strafbaarstelling faillissementsfraude gericht op het bestrijden van faillissementsfraude en tracht te voorkomen dat de in een eerder stadium frauderende bestuurders hun activiteiten voortzetten door simpelweg een nieuwe vennootschap op te richten.

Op insolventiegebied heeft de Hoge Raad in 2016 een aantal interessante uitspraken gedaan.

De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State heeft in een uitspraak van 25 januari 2017 (zaaknr. 201508332/1/A3) nogmaals bevestigd dat de bereidheid van een bestuursorgaan om te wachten met invordering van verbeurde dwangsommen totdat op een tegen de last onder dwangsom aanhangig gemaakt beroep is beslist door de rechter, haar duur kan komen te staan. In deze zaak verloor het college van burgemeester en wethouders van Eindhoven (het college) de bevoegdheid om EUR 26.500,00 aan verbeurde dwangsommen in te vorderen.

Op 25 januari 2017 hebben de voormalig bestuurders en commissarissen van Meavita een schikking getroffen met de curatoren voor een bedrag van EUR 1,8 miljoen, zonder daarbij aansprakelijkheid te erkennen. De FNV is geen partij bij deze schikking, waardoor de (mede) door de FNV ingestelde enquêteprocedure in beginsel doorloopt. Of de FNV ook doorzet in de enquêteprocedure bij de Ondernemingskamer is nog onduidelijk.

Meavita

Year in Review - The Netherlands Law in 2016