Op 1 mei 2018 is de nieuwe insolventiewetgeving in werking getreden. De Wet Continuïteit Ondernemingen (WCO) is als aparte wet opgeheven wordt onder gewijzigde vorm volledig geïntegreerd in Boek XX WER.
In Deel I van deze reeks werd de wijziging van het insolventierecht in het algemeen toegelicht.
In the framework of the reform of insolvency law that entered into force on 1 May 2018, the legislator has introduced important amendments regarding the liability of the directors in case of bankruptcy. These amended liability rules apply to directors of companies and not to physical persons who operate without a corporate structure.
1. Liability claim for apparent gross fault
Dans le cadre de la réforme du droit de l’insolvabilité qui est entrée en vigueur le 1er mai 2018, le législateur a opéré plusieurs modifications importantes concernant la responsabilité des administrateurs en cas de faillite. Les règles de responsabilité révisées valent pour les administrateurs de sociétés et non pour les personnes physiques qui bien qu’étant des entreprises, n’ont pas la structure d’une société.
1. Action en responsabilité pour faute grave et caractérisée
In het kader van de hervorming van het insolventierecht die op 1 mei 2018 van kracht is geworden, heeft de wetgever een aantal belangrijke wijzigingen doorgevoerd inzake de aansprakelijkheid van bestuurders bij een faillissement. De herziene aansprakelijkheidsregels gelden voor bestuurders van vennootschappen en niet voor natuurlijke personen die ondernemingen zijn maar geen vennootschapsstructuur hebben.
1. Aansprakelijkheidsvordering wegens kennelijk grove fout
In the past, administrators of commercial companies with limited liability (eg, NV/SA and BVBA/SPRL) were not seen as 'merchants' under Belgian law. In other words, the administration of commercial companies was not seen as a commercial act. As a result, such administrators could not (personally) be declared bankrupt.
In the past, administrators of commercial companies with limited liability (eg, NV/SA and BVBA/SPRL) were not seen as 'merchants' under Belgian law. In other words, the administration of commercial companies was not seen as a commercial act. As a result, such administrators could not (personally) be declared bankrupt.
In February 2018 the legislature took steps to improve the follow-up monitoring of companies in financial difficulty and strengthen the fight against inactive companies (for further details please see "Stricter scrutiny of inactive companies").
Vanaf 1 mei 2018 ziet het Belgische insolventielandschap er anders uit ingevolge de inwerkingtreding van het gloednieuwe insolventierecht (Boek XX in het Wetboek Economisch Recht). In navolging van de elektronische aangifte van schuldvordering sinds 1 april 2017, dient vanaf 1 mei 2018 ook de aangifte van faillissement elektronisch te gebeuren in het Centraal Register Solvabiliteit (Regsol).
Over the past few years, the Belgian legislature has consolidated various pieces of legislation regulating businesses into a single instrument: the Code of Economic Law (Wetboek van economisch recht/ Code de droit économique). Insolvency law has not escaped this trend. In the summer of 2017, the Belgian Parliament enacted Book XX of the Code of Economic Law, entitled "Insolvency of Undertakings" (hereinafter the "Insolvency Code").